Zamek Królewski w Będzinie to średniowieczna warownia wzniesiona w połowie XIV wieku przez Kazimierza Wielkiego, będąca częścią systemu Orlich Gniazd. Powstał na wzgórzu nad Czarną Przemszą, nieopodal granicy ze Śląskiem. Historia fortyfikacji na Górze Zamkowej sięga IX wieku, kiedy istniał tam gród, który z czasem przekształcił się w potężną warownię. W XIII wieku wzniesiono kamienną wieżę, a w 1349 roku Kazimierz Wielki rozbudował zamek, tworząc górną część z pierścieniami murów. Zamek pełnił ważną funkcję obronną, szczególnie po utracie Śląska na rzecz Czech.

     W XVI wieku zamek zaczął popadać w ruinę, a w 1588 roku był miejscem pertraktacji dotyczących zwolnienia Maksymiliana Habsburga po bitwie pod Byczyną. Zamek wielokrotnie niszczono, m.in. w czasie potopu szwedzkiego, jednak został odbudowany w XVII wieku. W XVIII wieku zamek popadł w zapomnienie i zaniedbanie, aż w XIX wieku Edward Raczyński podjął próbę jego rekonstrukcji, nadając mu neogotycki charakter. Ostateczna odbudowa miała miejsce w latach 1952–1956 według projektu Zygmunta Gawlika. Obecnie zamek pełni funkcję muzeum, prezentując historię regionu i samej warowni.